Pinokkio (Geweest)

“Het verhaal van Pinokkio begint met een stuk hout. Een stuk hout dat in de werkplaats van een oude timmerman terecht komt. Wanneer de timmerman er een tafelpoot van probeert te maken, komt het stuk hout tot leven. De oude timmerman schrikt en geeft het aan zijn vriend Geppetto. Geppetto snijdt er een prachtige marionet uit en Pinokkio is geboren.”

Pinokkio, een houten pop.

Een houten pop die een echte jongen wil worden.

Maar om een echte jongen te worden zul je braaf moeten zijn.

Zul je goed moeten luisteren.

Zul je je moeten aanpassen.

Aanpassen aan de maatschappij. En dat vind Pinokkio nog niet zo makkelijk. Zijn vrienden helpen ook niet echt mee, deze zijn meer bezig met blowen en graffiti spuiten. Als jeugdzorg dan ook nog langskomt, er twee valse ratten hun gezicht laten zien en de ouder/voogd van vogel van Pinokkio een ‘’echte jongen’’ wil maken is de chaos compleet.

Uit deze chaos rijst de volgende vraag: Moeten wij allemaal hetzelfde zijn? Moeten we ons aanpassen zodat we er bij horen? Moeten wij onszelf verloochenen, zodat wij in een malletje passen? En zo niet? Als je erbuiten valt? Wordt je dan geaccepteerd? Of wordt je dan toch, voor je eigen bestwil natuurlijk, hardhandig terug dat malletje in geduwd?